.

Moje studia nad rzeźbą rozpocząłem od dokładnej obserwacji proporcji ludzkiego ciała i przestrzeni jaką ciało może określić. W latach 1994-96 powstają pierwsze gipsowe i gliniane figury wielkości człowieka. Następna faza charakteryzuje się stopniowym nadaniem figurom bardziej subiektywnego wyrazu poprzez deformacje.

W tym czasie kształtowało się moje rozumienie zależności pomiędzy formą a treścią, „pięknem” a proporcją czy dynamiką a kompozycją. Forma rzeźb wykonanych pomiędzy 1996 a 99 rokiem określana jest w największym stopniu poprzez treść, ukazywaną w sposób metaforyczny i symboliczny.

Dalszym krokiem było większe skupienie się na formalnych aspektach wykonywanych rzeźb, analizowaniu naturalnych struktur dla lepszego zrozumienia zależności i sił kształtujących formy w naturze oraz wykorzystywaniu tej świadomości podczas pracy nad rzeźbą dla podniesienia jej jakości. W tym czasie następuje dość zasadnicze przeniesienie akcentu z treści na formalne zależności pomiędzy elementami w strukturze rzeźby. Tematyka zostaje zawężona do problemów związanych z przedstawieniem ciała człowieka, dynamiką i ruchem. W miejsce zewnętrznego podobieństwa i realistycznego opisu form coraz częściej pojawiają się abstrakcyjne struktury, w których próbuję osiągnąć i wyrazić logistyczną spójności elementów i kompleksowość kompozycji.

Prace tu prace z lat 1995/1996-1998, z czasów studiów na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, realizowałem w pracowni prowadzonej przez prof. Stefana Borzęckiego. 


Siedzący mężczyzna, glina, wys.120 cm, 1996

.

Figura siedząca, glina, wys.160 cm, 1997

.

On i ona i…, drewno, stal, drut, pianka montażowa, wys.170 cm, 1997

.

Figura, glina, wys.180 cm, 1998

.

Ona i on, glina, wys.180 cm, 1998